De Groene Man
In principe bestaat de Groene Man al sinds het begin van de menselijke geschiedenis. De oudste afbeeldingen zijn te vinden in grotschilderingen. Sindsdien bestaat het over de hele wereld in bijna alle culturen, vooral in de mythologieën van Europa, Azië en Noord-Amerika.
Het lijkt een soort oersymbool te zijn en illustreert de ziel en intelligentie van de natuur.
Steentijd
Sinds het stenen tijdperk wordt hij afgebeeld als een soort mythisch wezen: een menselijke figuur met bladeren, takken en vaak met gewei of hoorns. Een eeuwenoude symboliek voor de verbinding met de natuur.
Sommigen geloven dat de voorstelling van de duivel ook kan worden afgeleid van de ‘gehoornde’, maar deze zijn – net als veel andere afleidingen – niet bewezen en zijn door vele eeuwen en culturen met elkaar vermengd. Vooral door de opmars van het Christelijk geloof, kregen de heidense gebruiken, zoals de heksenjachten, een slechte nasmaak die er vandaag de dag onterecht nog steeds aan kleeft.
Kelten
Het is niet langer mogelijk om met zekerheid te begrijpen hoe de Groene Man in de Keltische cultuur werd aanbeden. De Keltische legende beschrijft de Groene Man als de vegetatiegod en minnaar van de aardgodin. Misschien een reden waarom er zo weinig afbeeldingen van groene vrouwen waren. De tegenhanger van de Groene Man was de Aardegodin.
Middeleeuwen en gotiek
De symboliek van de Groene Man is door de eeuwen heen steeds opnieuw overgenomen. Sinds de middeleeuwen wordt hij afgebeeld in kerken en oude gebouwen. Vaak oude kapitelen of sluitstenen onder bogen. In de Gotische periode werd het ook als groteske gebruikt, vergelijkbaar met de waterspuwers, die als lelijke maar loyale beschermers het kwaad op afstand moesten houden.
Kunststijlen
In het Duits is het beter bekend als een decoratief of architectonisch stilistisch apparaat onder de term bladmasker. Het bestaat bijvoorbeeld onder de Bamberger Reiter of in de Dresden Zwinger.
Hij vond zijn weg in vele kunststijlen zoals de Renaissance: Michelangelo, Mantegna en Donatello portretteerden hem. Met de Art Nouveau en de preoccupatie met flora en fauna werd de Groene Man weer een actueel thema. Tegenwoordig is het nog steeds in heel Europa te vinden als decoratief element op huizen uit deze tijd tot begin jaren dertig.
Culturele geschiedenis
Naast architectuur, design en kunst komt de Groene Man ook voor in culturele figuren als Jack the Green; sommigen zien hem ook in de figuur van Robin Hood. In Engeland, Schotland en Ierland bleef de Groene Man in principe langer als cultureel bezit dan op het Europese vasteland – hoewel daar nog steeds sporen van de Groene Man te vinden zijn in het culturele erfgoed van de Germanen en de Galliërs.
fantasie
Hij verschijnt in de fantasiecultuur over de hele wereld in allerlei vormen, bijvoorbeeld in ‘The Lord of the Rings’ of ‘Harry Potter.’ In het neopaganisme, het nieuwe paganisme, wordt geprobeerd de Groene Man een symbolisch effect te geven. opnieuw. Er worden boomhoroscopen gemaakt en daarmee bepaalde soorten bomen die een bepaalde betekenis hebben. Dit is niet te rechtvaardigen, maar zo is het wel met geloof en mythische wezens. Ook de natuur en boomgeesten, boommensen en de levensboom zijn aan hem gerelateerd.
Eén ding is duidelijk: de Groene Man blijft een eeuwenoud mysterie dat voortdurend opnieuw wordt geïnterpreteerd. Het blijft tijdloos en tegelijkertijd zeer actueel. Omdat het altijd gaat over de verbinding tussen mens en natuur. Over het verlangen van de mens naar het paradijs, naar de ongestoorde symbiose van mens, flora en fauna. Om opgelucht adem te halen en te leren van de diverse mogelijkheden van leven met en in de natuur.
Wij van GartenARTen proberen een beetje van deze diversiteit, de fascinatie en de zeggingskracht van de Groene Man vast te leggen en door te geven.